38ste Editie Photo31

Op woensdag 6 juli is niemand minder dan autonoom fotograaf Jan Banning te gast bij Photo31! Zijn werk rust op twee belangrijke pijlers: zijn Indische achtergrond en zijn academische aanpak. Hij studeerde sociale en economische geschiedenis en beschouwt zijn onderwerpen nog steeds vanuit dat perspectief. De sociaal-politieke omgeving staat centraal en gaat het vaak om onderwerpen die binnen de kunsten verwaarloosd en moeilijk in beeld te brengen zijn: politieke systemen; langetermijngevolgen van oorlog; gerechtigheid en onrecht; waarheid en onwaarheid. Soms is het werk het resultaat van een sociologische of antropologische classificatiebenadering, zoals ‘Bureaucratics’, een vergelijkende studie van de wereld van overheidsfunctionarissen; of ‘Law&Order’, dat strafrechtsystemen in Colombia, Frankrijk, Oeganda en de VS vergelijkt. Andere keren richt hij zich meer op de psychologische aspecten; over de uiteenlopende invloed die grote sociale gebeurtenissen hebben op individuen (‘Troostmeisjes’, ‘Sporen van Oorlog’, ‘Down and Out in the South’). Zijn fotografie is altijd respectvol en hartelijk. Maar ironie is ook een van zijn wapens: zie niet alleen ‘Bureaucratics’ maar ook ‘The Sweating Subject’, een spottende kijk op zowel koloniale fotografie als zijn erfgenaam, de hedendaagse westerse journalistiek. Of, op een subtielere manier, ‘Red Utopia’, over de overblijfselen van communistische partijen in vijf landen.

De portretten van Jan Banning hebben meestal een persoonlijk uitgangspunt, maar zijn nooit ‘privé’: hij plaatst de onderwerpen die voortkomen uit zijn privéleven in een grotere maatschappelijke context. Om een ​​voorbeeld te geven: de geschiedenis van Bannings vader en grootvader die tijdens de oorlog dwangarbeid moesten verrichten, beperkt zich niet alleen tot iets wat biografisch gerelateerd is aan die twee familieleden, maar wordt verbreed tot een onderzoek naar de lange termijn-invloed van mishandeling en vernedering van Europese en Aziatische arbeidsslaven (‘Traces of War’).

Een aspect dat vaak terugkomt in Bannings werk is activisme. In de loop van de tijd is dat sterker geworden: hij stelt zich niet langer tevreden met het documenteren van misstanden en onrecht, maar probeert met zijn kunstwerken concrete veranderingen teweeg te brengen, zoals in het geval van het boek (en de tentoonstelling) ‘The Verdict: The Christina Boyer Case’ (Het oordeel: De zaak Christina Boyer’), dat hij omschrijft als een kunstwerk.

www.janbanning.com