Nicole Segers (1960) werkt het liefst aan langlopende documentaire projecten. Haar foto’s verleiden de kijker met sfeer, maar ze weet altijd de aandacht te verplaatsen naar de details uit het gewone leven die symbool staan voor grotere thema’s. Zo werkt ze, gefascineerd door grenzen, al bijna twintig jaar aan haar trilogie over de periferie van Europa, een project in samenwerking met journalist en schrijver Irene van der Linde.
Voor het eerste deel trekt ze van 2001 tot en met 2004 langs de nieuwe Europese oostgrens, op zoek naar de betekenis daarvan; van Finland, de Baltische Staten, Polen, Slowakije, Hongarije en Roemenië tot en met Bulgarije. Dit resulteert in het boek Het einde van Europa: Ontmoetingen langs de nieuwe oostgrens (2004), de gelijknamige tentoonstelling in De Kunsthal en een samenwerking in Brussel met Rem Koolhaas.
In 2007 vestigt Segers zich voor een jaar in Istanbul. Dagelijks struint ze langs de oevers van de Bosporus, op zoek naar de betekenis van deze geografische grens in het leven van de stadsbewoners. Het veer van Istanbul: Ontmoetingen langs de Bosporus verschijnt in 2010, en is onder andere te zien in Breda Photo en De Kunsthal.
Daarna vertrekt ze naar voormalig Joegoslavië. Tussen 2012 en 2017 maakt ze vier lange reizen door Kroatië, Bosnië-Herzegovina, Servië, Kosovo, Noord-Macedonië, Montenegro en Albanië. Voor haar derde deel Bloed en honing: Ontmoetingen op de grenzen van de Balkan (2020, 2de druk 2021) heeft Segers een unieke vorm ontwikkeld, waarin taal en beeld volledig met elkaar verweven zijn. Het boek wordt verkozen tot een van de 10 mooiste fotoboeken van 2020 door de Volkskrant. Werk uit de trilogie is te zien vanaf april tot september in Museum Het Valkhof in Nijmegen.
Fotocoach Diana Bokje praat een uur lang met Nicole over haar fotografie, de Europese avonturen en haar ervaringen aan de verschillende grenzen.
Deze video is geproduceerd door Barend Houtsmuller
Please follow & like us :)
